Soms lijkt het alsof yoga leraren en leraressen een soort uber-status hebben 🎓en dat jij als ‘leerling’ hebt te luisteren naar de ‘teachings’.
Mijn eigen ervaring afgelopen week was ook zoiets; mijn gezondheid op dit moment is super challenging en ik ga weer door de medische malle molen. Bijna elke dag ben ik uitgeput en heb allerlei bijkomende vage klachten waaronder verhoging, koorts en een lijst die ik je zal besparen. Dit voelt soms super eenzaam 
omdat het niet echt uit te leggen is.
Nu kon dit lichaam eindelijk zelf een yogales nemen afgelopen dinsdag in de Iyengar Yoga Studio. Ik he-le-maal blij 
. Zo ongelooflijk heilzaam om in de poses te kunnen blijven ademen, te vertragen, te voelen en echt naar binnen te gaan, het lichaam voelen en de reacties/overtuigingen etc. Nu mocht ik niet mijn ogen dicht doen van de juf tijdens een houding 
. REALLY? Mocht niet van Iyengar ofzo. Nou, jammer- ik heb dat toch echt nodig om te voelen en naar binnen te gaan. Dat is toch waar yoga om gaat- from outward to inward (en daarna weer andersom totdat je het verschil niet meer ziet)
.
Na een uur zei het lichaam: stop hou op, ik vind het niet meer leuk. Dus ik kon niet anders dan luisteren naar dat lijf. En ik lag in savasana bij te komen van duizelingen en een drain of energy. De juf kwam me weer ‘helpen’ door te zeggen dat ik beter in Malasana kon liggen als ik duizelig was. 
. I can feel my body-thank you.
Ik mocht meedoen met anderen die niet in Halasana gingen, want dat wilde het lijf al helemaal niet. Sterker nog: ik kon echt niks meer. Dus ik zei tegen de juf dat ik niet meer verder kon en moest gaan. Met een ‘sorry’. 
. Nou, dat kon dus niet: het is niet de bedoeling dat ik eerder wegga. Dat mag ook niet van de baas van de studio. Ik voelde me echt verdrietig worden en met een traan vertelde ik dat ik geen keuze had op dit moment en dat ik al heel erg dankbaar was voor dat ik hier uberhaupt was. Heel dankbaar voor de streches die dit lichaam al had gedaan en was er al was losgekomen. Nou echt ZERO begrip. En ik verliet de ruimte, ze kwam me nog even achterna met een hoop yoga-tips waar ik echt mijn reet mee afveeg. Sorry- ik snap ook wel dat zij niet om kon gaan met de situatie en misschien voelde zij zich wat ontredderd? Anyway, ik had geen ruimte voor empathy voor haar maar behoefte aan Self Connection.
COnfronterend! 
Want, ja , ik ben natuurlijk ook ‘yoga docent’. Al zie ik de titel ‘docent’ niet echt bij mij passen. Ik zie mezelf meer als een SERVANT ipv een TEACHER. Het dienen van de tot stand koming van Self Connection- want daar begint en eindigt volgens mij alles mee. Het ontwaken van authentiek Zijn. ZO! Aho, Svaha, Amen en Halleluja. your truly: servant, teacher, preacher, and for -ever student. 